Zeg je kinderen en Afrika, dan zeg je Sia en Gambia. ''Want,'' zo zegt ze, ''de kinderen zijn niet uit mij geboren, maar wel allemaal in mijn hart gekomen.'' Het is een prachtige middag. We zijn in het Gambiaanse dorpje Sinchu Alhajie. We staan voor een kindertehuis. In de deuropening ervan staat Sia, als een wachter – maar meer nog als een moeder – die haar kinderen beschermt en koestert. Slechts even neemt ze de tijd om over zichzelf te praten. Veel liever richt ze haar aandacht op de kinderen en jongeren voor wie ze mag zorgen. Haar energie en ervaring geeft ze het liefst aan hen door, zodat ze straks een goede basis hebben om het volwassen leven te betreden. Dat ze een leven zullen hebben vol hoop en geluk. Dat ze een zinvol leven zullen leven. Sia straalt als het over de kinderen gaat. Haar kinderen, haar geluk, haar doel. Met Sia gaan we even terug in de tijd, om te horen hoe haar levenswerk voor Les Amis de Gambie is ontstaan en ontwikkeld. De wieg van Sia (54) stond in Gouda. Van jongs af aan kreeg ze van haar ouders mee dat delen eigenlijk vermenigvuldigen is en dat je iedereen het beste met een open houding begroet. Zonder oordeel, maar tegelijk wel eerlijk en authentiek mens tussen de mensen zijn. Na de MTS ging Sia aan de slag als bankmedewerker in Luxemburg, het land waar ze is blijven wonen. Samen met haar ex-partner Jean leerde ze in 2000 Gambia voor het eerst kennen tijdens een vakantie. Later hoorde ze over de grote hoeveelheid kinderen in Gambia, die zonder thuis of familie leefden. Het hele land kende maar drie opvangplaatsen voor deze kinderen – veel te weinig. Sia kon de gedachte aan al deze kinderen niet loslaten. Hoe zouden deze kinderen zich ontwikkelen en zich voorbereiden op de toekomst als er geen basis was? Als er geen veilige haven was, geen liefde? Al snel ging Sia op onderzoek uit naar wat er mogelijk was om deze kinderen op te vangen en te begeleiden. Om hen liefdevol te omarmen. Sia besloot dat er nóg een plek moest komen om deze kinderen in Gambia een thuis te bieden. Na heel wat overleg met de Gambiaanse overheid, rekenen, ploeteren, huilen, zuchten en zweten, was daar uiteindelijk een prachtig nieuw kindertehuis! Intussen werd stichting Les Amis de Gambie opgericht. Samen met vele betrokkenen maakte Sia plannen voor het kindertehuis. Sponsoren en vrijwilligers werden aangetrokken. Als voorzitter nam Sia het voortouw bij het bedenken en uitwerken van ideeën. Haar positieve houding zorgde ervoor dat iedereen de schouders eronder zette en als er eens moeilijke momenten waren, zag ze toch altijd weer een weg om door te gaan. Sia: ''Mijn goede vriendin Marjan heeft mij geleerd nooit in problemen te denken, maar altijd in oplossingen. Maak je niet te druk, morgen is er weer een dag met nieuwe kansen.'' De dag begint voor Sia op tijd en altijd met een positieve instelling: ''Elke dag probeer ik iets goeds te doen voor mijn medemens. In het bijzonder voor de kinderen en jongeren in ons kindertehuis. Het is mijn droom en doel om hen zo goed mogelijk te begeleiden tot evenwichtige volwassenen met een positief zelfbeeld. Dat ze hun geluk zullen vinden in hun familie en zichzelf kunnen ontplooien.'' Inmiddels heeft Sia een deel van haar werkzaamheden in Gambia overgedragen aan o.a. haar man Gert-Jan, stichtingslid Jean en aan de manager van het kindertehuis, Aminata. Noodgedwongen helaas, vanwege haar ziekte en de dientengevolge behandelingen. Een intensieve en moeilijke weg. Sia: ''Hoe moeilijk de situatie ook is, geef nooit op! Wilskracht doet wonderen.'' En in wonderen gelooft ze: ''Ondanks mijn ziekte ben ik er nog steeds. De kinderen houden me op de been. Ik wil graag nog zo lang mogelijk bij hen zijn, hen zien opgroeien. Hen aanmoedigen. Trots zijn op wat ze allemaal bereikt hebben.'' Zolang het lukt, werkt Sia door. Elke dag is weer anders. Dagelijks is ze betrokken bij de gang van zaken in het kindertehuis en geeft ze advies waar dat nodig is. Daarnaast onderhoudt ze het contact met alle betrokkenen van Les Amis de Gambie. De ene keer in 'real life', de andere keer via Facetime of per e-mail. Realistisch en positief werpt Sia een blik op de toekomst. ''Ook als ik er straks niet meer ben, blijft het kindertehuis bestaan. De zorg voor de kinderen en jongeren is in goede handen. Daarnaast zijn er nieuwe plannen en ideeën voor de toekomst. We willen als stichting het kindertehuis geleidelijk transformeren tot een beroepsschool, waar jongeren een vak kunnen leren. Ook in Gambia is een goede opleiding een must. 'Education is the key to success', is ons motto. Wat nu nog slaapkamers zijn van de kinderen en jongeren, zijn over tien jaar mogelijk klaslokalen. Ons gebouw is wat dat betreft makkelijk aan te passen. De komende jaren zullen de plannen verder uitgewerkt worden.'' Les Amis de Gambie blijft zich inzetten om kinderen en jongeren in Gambia een eerlijke kans te bieden in hun leven. Door zorg, aandacht en onderwijs. Dit belangrijke en waardevolle werk is alleen mogelijk door vele vrijwilligers. Onmisbaar zijn ook de donateurs en sponsoren, want zonder middelen is al het werk onuitvoerbaar. Sia: ''Heel veel dank aan iedereen die de stichting ondersteunt, sommigen zelfs sinds de oprichting in 2002. Dank voor hun vertrouwen en geloof in ons werk in Gambia. Ik ben trots op hen, zij maken absoluut een verschil in het leven van de kinderen in Gambia! Naast dat we het kindertehuis runnen ondersteunt onze stichting ook regelmatig honderden minderbedeelde Gambiaanse families met voedselpakketten, schoolmaterialen en schoonmaakmiddelen. Ook dit maakt een enorm verschil voor al deze mensen.'' Buiten is het inmiddels schemerig geworden. We staan nog steeds bij de ingang van het kindertehuis. Nog één gebeurtenis wil Sia met ons delen. Ze vertelt over een 15-jarig meisje dat al sinds haar derde levensjaar in het kindertehuis woont: ''Pas kwam dit meisje naar me toe en gaf me spontaan een dikke knuffel. Ze huilde van blijdschap en bedankte me. Voor al die tijd dat ik voor haar heb gezorgd en dat ik nog steeds voor haar klaar sta.'' Sia straalt ontroerd: ''Dit zegt toch alles? Dit meisje en al die andere jongeren zijn kinderen die in mijn hart zijn geboren.'' Met deze woorden nemen we afscheid. Sia zwaait ons na vanuit de deuropening. Morgen is er weer een nieuwe dag. En ook morgen staat Sia klaar. Klaar voor al die kinderen. Haar kinderen.
